Gdy pada deszcz...

Witajcie!!

Niestety deszczowo u mnie i nieciekawie. Za oknem pogoda nie rozpieszcza, nie zachęca także do spacerów...No chyba, że ktoś lubi moknąć na deszczu.. Ja nie:). Dlatego dzisiejszy post będzie..długi, bo jak zasiadłam do kompa...to postanowiłam coś napisać, coś pokazać, pochwalić się... i...coś Wam ofiarować..zupełnie za darmo.:))

Kubek z  ulubioną herbatą z owoców leśnych już jest, do tego muzyka miła dla mojego ucha..rozjaśnia swoim brzmieniem  pokój i dzień! Zapraszam Was  do mojego świata:)

A dzisiaj chciałabym zaprezentować karteczkę jaką wykonałam dla małego Włodzia z okazji jego pierwszych urodzinek. Ulubiony motyw Misia został uchwycony. Mam nadzieję, że się spodoba i wywoła radość na twarzy obdarowanego.:))

Bardzo fajnie pracowało mi się z kropkami, z krateczką i misiem, którego bardzo lubię. Misie z niebieskim noskiem to jedna z moich ulubionych serii misiaczkowych. Nie wspominając o kochanej Misiówie, którą mieliście okazję zobaczyć na banerku mojego Candy, na który serdecznie  zapraszam tych, którzy jeszcze nie wzięli udziału:))

Muszę Wam powiedzieć, że ostatnio...w moje dłonie.. wpadła całkiem niespodziewanie masa plastyczna.. Kawał dobrego białego miękkiego klocka, z którego można wyczarować cuda. 
I postanowiłam, że spróbuję się pobawić...Siedziałam i próbowałam formować..rozwijać, zwijać, rolować...i wyszło coś takiego..Z góry przepraszam za mojego obklejonego palucha..czasem wypadek przy robocie  się zdarzy ;)))

 

 

A może tak w kolorze coś??:)) - próba!

Póki co mam ich tyle..

Mam nadzieję, że...jak je ładnie obrobię i pomaluję, przytnę tu i tam będą mi służyły jako ładna ozdoba do kartek.

Wczoraj dostałam paczuszkę z przydasiami od Czarownicy, a milej mówiąc od Anetki. Zawsze mogę na nią liczyć, aby uzupełnić swoje braki w moim warsztacie pracy..i nie tylko. Będę mogła tworzyć  być może już niedługo...kartki świąteczne. To tylko cząstka tego....co cieszy moje oczy..
Dziękuję ANETKO, miło mi, że zawsze wiesz..co i jak mi podrzucić..:))

 A na koniec..dla wszystkich- dla tych, którym dzisiaj smutno, dla tych , którzy nie mają wyjątkowego nastroju, co są zapracowani, dla tych co mnie odwiedzają..bajka, przypowieść..pożyczona od koleżanki blogowej..Jomo. Jomo- dziękuję!!

Chciałam się i z Wami podzielić...bajką...o puszystym...i puchatym...Wiele z Was już ją zna..ale...po prostu na dzisiaj..na taki dzień deszczowy ...proponuję abyście przeczytali ją raz jeszcze...:))

Bardzo dawno temu gdzieś daleko było dobre miasto. Jego mieszkańcy żyli szczęśliwie, śmiali się, bawili i nigdy nie chorowali. W mieście tym było bardzo dużo puchatego i puszystego. Puchate było miękkie, puszyste, bardzo lekkie i miłe w dotyku.

 Ludzie mieli taki zwyczaj, że, kiedy spotykali się ze sobą, dzielili się puchatym i puszystym mówiąc: Tobie puchate i mnie puchate, mnie puchate i Tobie puchate. A kiedy się dzielili puchate i puszyste rosło i było go jeszcze więcej. Tak trwało bardzo długo i ludzie nauczyli się ze kiedy puchate i puszyste rośnie ich życie staje się piękniejsze, serca wypełniają się miłością, a ciało jest zdrowsze.

Pewnego dnia do szczęśliwego miasta przybyła czarownica. Czarownica jeździła po całym świecie i sprzedawała ludziom swoje czary i lekarstwa. Jednak w dobrym mieście nikt nie chciał kupować lekarstw i nie potrzebował czarów, bo wszyscy byli zdrowi i szczęśliwi. Czarownica chodziła po mieście przyglądała się ludziom i ich zwyczajom i nie rozumiała, dlaczego nie może niczego sprzedać. 

Po pewnym czasie zorientowała się, że wszystkiemu winne jest puchate. Kiedyś obserwując jak ludzie się nim dzielą postanowiła uwolnić ich od puchatego i puszystego i powiedziała do jednego z mieszkańców: Wiesz? To puszyste i puchate, które dostałeś od swojego przyjaciela to wcale nie było jego puszyste i puchate. On oddał Ci tylko to, co wczoraj dostał od Ciebie.

A do innego mieszkańca powiedziała: Czy zauważyłeś, że Twój sąsiad dał Ci wczoraj mniej puszystego i puchatego niż Ty dałeś jemu? Krążyła po mniecie tak długo aż zatruła ludziom serca i ludzie zaczęli się sobie nieufnie przyglądać. Coraz rzadziej dzielili się puchatym i puszystym i chowali je w domach i szufladach zazdrośnie strzegąc i bojąc się, że je stracą. A puszystego i puchatego, którym nikt się nie dzielił było coraz mniej.

Pewnego dnia czarownica dała jednemu z mieszkańców trochę kolczatego i powiedziała: Tobie kolczate i mnie kolczate, mnie kolczate i Tobie kolczate. I kolczate urosło. Ludzie zaczęli się dzielić ze sobą kolczatym. Pojawiły się choroby, szczęście zaczęło znikać z dobrego miasta, a ludzie stali się smutni i niemili dla siebie. Mijały dni, miesiące i lata. Czarownica sprzedawała ludziom swoje lekarstwa i stawała się coraz bogatsza. Kiedy potrzebowała więcej pieniędzy dzieliła się z ludźmi kolczatym i wtedy ludzie więcej chorowali i przychodzili do niej po leki.

Pewnego dnia dwoje dzieci bawiąc się ze sobą na strychu znalazło w starej skrzyni puszyste i puchate, które dorośli dawno temu schowali żeby nikt im nie zabrał. Kiedy je oglądali rozerwali je na dwa kawałki i podzielili między siebie. I puszyste i puchate natychmiast urosło a dzieci poczuły, że w ich sercach pojawiła się jakaś radosna nuta. Pobiegły do rodziców i podzieliły się z nimi mówiąc: Tobie puchate i mnie puchate. I puchate znów urosło.

Od tej chwili ludzie zaczęli ponownie dzielić się ze sobą puszystym i puchatym i w ich sercach pojawiło się więcej szczęścia i radości a ciała mniej chorowały. Wtedy przypomnieli sobie o starym zwyczaju i dawnych czasach. Wypędzili złą czarownicę i starali się dzielić jak największą ilością puszystego i puchatego. Jednak w ich mieście istniało także kolczate, które kiedyś podarowała im czarownica.

I odtąd puszyste i puchate krąży miedzy ludźmi na przemian z kolczastym i tylko od ludzi zależy, czym się ze sobą dzielą. A to, czym się podzielą rośnie wypełniając ich serca i myśli.

A więc dla każdego z Was.. "Tobie puchate i mnie puchate, mnie puchate i Tobie puchate."

Serdecznie dziękuję tym, którzy dotrwali do końca...

 Życząc Wam udanego piątku i weekendu!

 Pozdrawiam serdecznie!:))