Wspomienie z dzieciństwa

Witam Was ponownie!!
Tak się zdarzyło,  że dzisiaj będą aż trzy posty. Jeden Candowy, a dwa normalne.  Cieszycie się:))
Mam nadzieję, ze tak, że połapiecie się z moimi pracami i miło spędzicie czas na moim blogu.

 

Dzisiaj będzie wspomnieniowo. Ot tak...
Będzie nieco inaczej niż zwykle. :))
Jak byłam małą dziewczynką to.... lubiałam malować wszelkie kolorowanki. Najpierw  malowałam je kredkami, potem farbkami.  Również pastele pojawiły się w mojej artystycznej karierze. Były jakieś obrazki plastyczne, jakieś wystawy..szkolne i poza szkolne. Plastyka i ZPT wśród przedmiotów szkolnych górowały..:) No i muzyka...ale to już inna historia:)

 Wracając do kredek....wszystkie zawsze były zastrugane. Bo tak lubiłam, bo tak chciałam. I zawsze musiały być zastrugane na...szpicka. I musiał to być szpic, bo jak go nie było to..było nieciekawie.Wiadomo o co chodzi-szpic rysika kredki, kujący szpic, musiał być. A, że potem najczęściej ten Szpic się łamał  to już inna bajka. I cała historia się powtarzała. Czy to Mama czy to Tata brał najczęściej nóż i strugał te moje kredeczki.

 Dzisiaj jakoś to wspomnienie wróciło za sprawą  muzyczno-urodzinowego wyzwania ogłoszonego przez Art-Piaskownicę.

Kolorowe kredki w pudełeczku noszę;
Kolorowe kredki bardzo lubią mnie;
Kolorowe kredki, kiedy je poproszę,
Namalują wszystko to, co chcę!

Namalują domek,
I na płocie kota,
I wesołe słonko
Na pochmurne dni!
A gdy w kosmos lecieć
Przyjdzie mi ochota,
Prawdziwą rakietę
Namalują mi!

Pamiętacie tą słynną piosenkę zespołu Fasolki?:))

 Dzisiaj kiedy te wspomnienia wróciły pragnę Wam pokazać te moje zaczarowane kredki..:)nie są super nowe, ale.....swoje przeszły.

Uchylę tu rąbka tajemnicy...

To nie są prawdziwe  kredki...to...zapałki:)

I tak prezentuje się  moja praca, którą chciałabym zgłosić na wyzwanie Art Piaskownicy Muzyczno -urodzinowe

Pozdrawiam serdecznie:))